اصفهانی خونده...

من از پشت شبهای بی خاطره
من از پشت زندان غم آمدم
من از آرزو های دور و دراز
من از خواب چشمان غم آمدم

تو تعبیر رویای نادیده ای
تو نوری که بر سایه تابیده ای
تو یک آسمان بخشش بی طلب
تو بر خاک تردید باریده ای

مرا با نگاهت به رویا ببر
مرا تا تماشای فردا ببر...

بگو کجایی

به سوی تو ، به شوق روی تو
به طرف کوی تو ، سپیده دم آیم
مگر تو را جویم
بگو کجائی؟

نشان تو ، گه از زمین
گاهی ،  ز آسمان جویم
ببین چه بی پروا ، ره تو می پویم.

کِی رود رخ ماهت از نظرم
به غیر نامت ،کِی نام دگر ببرم.
اگر تو را جویم
حدیث دل گویم
بگو کجائی . . .


                                                  "عبدالله الفت"

سیاه مست

با طعم گس دست هایت
همیشه سیاه مست می شوم
من تمام خدا را به گریه نشستم.

در کسوف چشم هایت
حس آینه می دهد
به عریانی قدیسه ی بی پناه.

بگو ، بگو با من چند فصل مانده تا برایت بمیرم
همیشه وقتی طعم عشقت می رسد
که برگ های پائیزی ، میلاد باد را به سوگ نشسته اند.

                                                                            
                                                                            " آرزو "