ماه بلندم
تو ماهی و من ماهی این برکه کاشی
اندوه بزرگیست زمانی که نباشی
آه از نفس پاک تو و صبح نشابور
از چشم تو و چشم تو و حجره فیروزه تراشی
پلکی بزن ای مخزن اسرار، که هر
بار فیروزه و الماس به آفاق بپاشی
هرگز به تو دستم نرسد
ماه بلندم
اندوه بزرگی ست چه باشی چه نباشی ...
+ نوشته شده در چهارشنبه بیست و هشتم بهمن ۱۳۹۴ ساعت 18:55 توسط هستی
|
من جوزا