در تولد دوباره فصلهای تنت ،
نفس گرم مرا دیدی
                  ترسیدی
دست پر مهر و پر از خستگیت را
                  پس کشیدی .

تو که می دانستی
چشمانم ستایشگر روحت بودند.

حالا
گوش من پر است از تصویر پر فریب چشمان بی رنگت
و لبم پر ز شنیده های بی حرفت.

تنت پر بهار باد
روحت پر آواز .